In negen voordrachten, gehouden tijdens de ‘Kerstbijeenkomst van 1923’, spreekt Steiner over de bewustzijnsgeschiedenis van de mensheid en de plaats van de antroposofie daarin.

Tegen het decor van de wereldgeschiedenis worden bepaalde thema’s belicht: de ontwikkeling van het geheugen; het opbloeien van de laatste grote inwijdingscentra in Eféze en Ierland; de betekenis van Aristoteles en zijn leerling Alexander de Grote voor de ontwikkeling van het denken; de doorwerking van de oude mysterietradities bij de Rozenkruisers; en Steiners eigen lot, zoals het in 1922 door de brand van het Goetheanum toegeslagen had.

Dit alles culmineert aan het slot in een blik vooruit naar de toekomst – dat wil zeggen: naar de tijd waarin wij nu leven.

Met een nawoord van Hans Peter van Manen.