Over kinderen met een ontwikkelingsstoornis.

Rudolf Steiner hield van – zoals wij dat tegenwoordig noemen – ‘mensen met een beperking’ of ook ‘met een verstandelijke handicap’. Bovendien meende hij dat het onjuist was te denken dat het leven van deze mensen geen zin zou hebben. Hun leven heeft, zowel voor henzelf als voor hun omgeving, in zijn visie een diepe zin, die vaak echter onvoldoende wordt onderkend. In deze reeks voordrachten, die in 1924 werd gehouden voor een kleine groep van pedagogen en artsen, geeft hij niet alleen blijk van die liefde, maar laat hij ook zien op welke manier de antroposofie kan bijdragen aan de zorg voor deze mensen en aan het verbeteren van hun leven.

Dit boek brengt de zogenaamde ‘heilpedagogische cursus’ in een geheel herziene vertaling.