Deze uitgave over de kleuren begint met een kleine cursus van drie voordrachten die Steiner in de lente van 1921 hield voor een gehoor van kunstschilders. De cursus is systematisch van opzet en legt het fundament van een spirituele kleurenleer, die overigens volgens Steiner al in Goethes pionierswerk besloten lag. Hij beschouwt de kleuren in hun samenhang en beschrijft de objectieve zeggingskracht van de afzonderlijke kleuren.

Een nadere uitwerking hiervan heeft Steiner niet meer kunnen geven. Wel zijn door hem in de loop der jaren tal van voordrachten gehouden waarin de thema’s licht en duister, de oorsprong van de kleuren en de ontwikkeling van de schilderkunst meer of minder uitvoerig ter sprake komen. De belangrijkste van die voordrachten zijn in deze uitgave opgenomen, in chronologische volgorde. Zij schetsen de achtergrond van waaruit Steiner tot zijn kleurenleer kwam en de perspectieven die hij ermee verbond.

In het nawoord bij deze uitgave laat docent kunstgeschiedenis Dick Bruin zien langs welke lijnen Steiner zijn visie op de kleuren heeft ontwikkeld, welke aanzetten door Goethe zijn gegeven en hoe Steiner tot het intrigerende onderscheid van ‘beeldkleuren’ en ‘glanskleuren’ komt. Ook legt hij een verband tussen Steiners benadering en die van schilders uit de twintigste eeuw.

Steiner bouwde aldus de kleurenleer van Goethe uit, in praktische zowel als in esoterische richting. Over kleur als natuurverschijnsel, de regenboog, planten, metalen, edelstenen en over de toepassing van kleuren in de schilderkunst.