Het laatste boek van het Nieuwe Testament, Openbaring, stelt de lezer voor raadsels. De voorspellingen over de toekomst van de mens die de schrijver Johannes geeft, zijn in een ongewone beeldentaal geschreven. Deze beelden zijn meerduidig, maar spreken in de kern toch een duidelijke taal: ze doen een indringende oproep aan de mens om zijn doen en laten te plaatsen in het toekomstperspectief van de onvermijdelijke ‘crisis’.

Al vaker had Steiner over het boek Openbaring gesproken en was hij op de esoterische achtergronden ervan ingegaan. In de nu vertaalde reeks van 18 voordrachten uit 1924, het laatste jaar voor zijn dood, spreekt hij voor een select publiek en op een bijzondere toon. Hij spreekt voor priesters van de Christengemeenschap, een religieuze beweging die hij in 1922 had helpen oprichten.

Tegen de achtergrond van de Apocalyps karakteriseert Steiner het wezen van het priesterschap van de vroegste tijden tot nu. Hij roept zijn toehoorders op om werkelijk mensen van deze tijd te worden door de inhoud van de Apocalyps in zichzelf tot leven te wekken. Daarbij werpt hij een vooruitziende blik in de moderne tijd en spreekt hij over de toenemende invloed van antichristelijke machten, die hij in hun verscheidenheid indrukwekkend karakteriseert.

In het nawoord geeft de pedagoog en theoloog Wolf-Ulrich Klünker aan dat Steiners voordrachten ook een algemene strekking hebben en dat zij de moderne mens op diens weg van zelfverwerkelijking kunnen helpen een eigen verbinding met de Apocalyps te krijgen.