Rudolf Steiner schildert in deze voordrachten de kringloop van het jaar als een etherisch ademproces van de aarde. De aarde ademt in de winter in en in de zomer uit. Bewust of onbewust heeft de mens aan de grote beweging van de jaargetijden deel. Zo doet de aarde zich kennen als een levend organisme, waarachter geestelijke wezens schuilgaan – niet alleen de verschillende natuurgeesten, maar ook aartsengelwezens.

Vier van deze aartsengelen zijn verbonden met de vier grote jaarfeesten, respectievelijk Gabriël met Kerstmis, Rafaël met Pasen, Uriël met Sint-Jan en Michaël met het Michaëlsfeest zelf. In grootse beelden schildert Rudolf Steiner hun werkzaamheid door het jaar heen.

Het persoonlijke en stimulerende nawoord is van Jan Diek van Mansvelt, die in de mensheid een nieuwe verhouding tot de aarde ziet ontstaan.