Van meet af aan wilde Rudolf Steiner met de euritmie niet alleen een nieuwe bewegingskunst introduceren. ‘Wij willen er ook zieke mensen mee genezen,’ zei hij al in 1912 toen hij de werking van zijn eerste euritmische aanwijzingen zag. In 1921 was het zo ver: in een cursus voor euritmisten en artsen legde Rudolf Steiner het fundament voor een euritmietherapie.

Sindsdien heeft de euritmietherapie vooral in Duitsland, Zwitserland en Nederland een grote vlucht genomen en werd zij een vast bestanddeel van de antroposofische geneeskunst. Er werd voor allerlei ziektebeelden een groot aantal nieuwe oefeningen ontwikkeld, daarnaast ontstonden er specialisaties als euritmietherapie voor oogaandoeningen of voor de gezonde ontwikkeling van tanden en kiezen. Nationaal en internationaal wordt er intensief gewerkt om de euritmietherapie wetenschappelijk te onderbouwen.

Het nawoord van Guus van der Bie behandelt het fenomeen van de beweging als zodanig en het ontstaan van de cursus euritmietherapie. Ook gaat het nader in op verschillende oefeningen uit de euritmietherapie.