‘Evolutie’ is een van de centrale thema’s in het werk van Rudolf Steiner. Het verhaal van de herkomst van de mens, van de natuur, van de aarde en haar hele kosmische omgeving wordt door hem telkens weer anders verteld en belicht. In deze fundamentele voordrachtenreeks legt Steiner de nadruk op de geestelijke wezens die de evolutie teweeg hebben gebracht: de hiërarchieën der engelen, zoals zij in de christelijke esoterie worden genoemd.

Uniek is de concreetheid waarmee Steiner hun scheppingswerk beschrijft, bijvoorbeeld waar het gaat om het ontstaan van ons huidige zonnestelsel. Uniek is ook de visie dat de hiërarchische wezens met hun scheppende activiteit tevens zelf een ontwikkeling doormaakten. Daarnaast inspireerden en leidden zij de mensheid vanaf de vroegste tijden. Aan deze als het ware natuurlijke vorm van leiding is een einde gekomen. De mensheid heeft het stadium bereikt waarin de ontwikkeling en zelfs het voortbestaan van de aarde in haar handen ligt.

Hans-Werner Schroeder schetst in zijn nawoord hoe het veelzijdige thema van de kosmische evolutie gegroeid is in het werk van Rudolf Steiner en welke perspectieven deze voordrachtenreeks laat zien.