Met de vrijescholen en de biologisch-dynamische landbouw behoort de zogenoemde ‘antroposofische geneeskunde’ tot de bekendste praktische uitwerkingen van de antroposofie. Met name in West-Europa, maar in toenemende mate ook in andere delen van de wereld, bestaat een uitgebreid netwerk van organisaties en personen die zich beroepshalve met de antroposofische benadering van de geneeskunde bezighouden. Zo zijn er behalve artsen en therapeuten ook ziekenhuizen en klinieken, bedrijven die geneesmiddelen produceren, patiëntenverenigingen, tijdschriften en opleidingsinstituten.

De voordrachten die in deze uitgave zijn opgenomen en die in 1920 voor een kleine groep van voornamelijk artsen werden gehouden, vormen het historische begin van deze ‘beweging’. Het was de eerste keer dat Rudolf Steiner, die zelf geen medicus was, uitvoerig en samenhangend sprak over de betekenis van de antroposofie voor de verdere ontwikkeling van de geneeskunde. Zoals in deze voordrachten te lezen valt, ging hij daarbij tevens in op de wetenschappelijke uitgangspunten en methoden die in zijn tijd gangbaar waren en die hij als te beperkt beschouwde.

Deze omvangrijke cursus is door zijn inleidend karakter ook voor geïnteresseerde leken goed te volgen.

Basisthema’s zijn de relatie tussen mens en natuur, en het beeld van de mens als lichamelijk én spiritueel wezen.