In Spiritualiteit en pathologie spreekt Rudolf Steiner onder meer over de overeenkomsten en verschillen tussen ‘heiligen’ en ‘dwazen’. Zo volgt hij de mystieke stadia van de bekende mystica Theresia van Avila en vergelijkt die met specifieke pathologische ontwikkelingen. Waar het ene gepaard gaat met een verruiming van het bewustzijn en de mogelijkheid op wonderbaarlijke wijze zieken te genezen, wordt het andere juist begeleid door een bewustzijnsverlaging.

Oorspronkelijk gehouden voor artsen en priesters behandelen de voordrachten ook onderwerpen als het wezen van therapie en van de cultus en de geneeskrachtige werking van de sacramenten. In de visie van Rudolf Steiner is genezen gelijk te stellen aan een religieuze handeling. Origineel is hoe Steiner hier vanuit steeds nieuwe invalshoeken de intieme verwevenheid van lichamelijke, psychische en geestelijke processen beschrijft.