De ‘kerngedachten’ zijn ontstaan in het laatste levensjaar van Rudolf Steiner. In deze aforistische beschouwingen wordt stapsgewijs de essentie van de antroposofie ontvouwd. De formuleringen zijn sober en prikkelend, en lenen zich bij uitstek voor meditatieve verwerking. De ‘kerngedachten’ worden afgewisseld met langere beschouwingen over de innerlijke dynamiek van onze tijd.

Centraal in deze beschouwingen staat de tijdgeest Michaël, die volgens Steiner de verborgen inspirator van de moderne mensheid is op haar weg naar zelfstandigheid en vrijheid. De rol van Michaël is des te meer verborgen omdat hij zijn inspiraties niet ‘ongevraagd’ wegschenkt, maar alleen als antwoord op een innerlijke worsteling om vrijheid. De uitvoerigheid en de pregnantie waarmee in de teksten het ‘mysterie van Michaël’ wordt belicht, is in het werk van Steiner volstrekt uniek.

In zijn nawoord belicht Hans von Sassen onder meer de geleidelijke uitkristallisering van Steiners visie op Michaël.