Over de hele wereld verschijnen tegenwoordig boeken van en over mensen die bijzondere ‘geestelijke’ ervaringen hebben, dat wil zeggen ervaringen die niet verklaard lijken te kunnen worden door het heersende rationele denken. Het kan daarbij gaan om ontmoetingen met geestelijke wezens zoals engelen, om zogenoemde bijna-doodervaringen, om belevingen die met het gebruik van drugs te maken hebben of om ervaringen die samenhangen met vorige levens. Al lijkt de hedendaagse wetenschap zich nauwelijks met dergelijke ervaringen bezig te houden, in het publieke leven trekken ze grote aandacht.

Een vraag die daarbij steeds opduikt is: hoe kan in dit gebied onderscheid worden gemaakt tussen waar en onwaar, tussen werkelijkheid en illusie? In deze reeks voordrachten, die werd gehouden in de zomer van 1924 in Engeland, gaat Rudolf Steiner in op dat onderscheid. Hij maakt duidelijk dat er verschillende wegen zijn die mensen op hun zoektocht naar geestelijke ervaringen kunnen bewandelen, maar ook dat lang niet alle wegen de garantie bieden dat die ervaringen waar of werkelijk zijn. Zelf had hij aan de voordrachtenreeks dan ook de titel ‘Juiste en onjuiste wegen van het geestelijk onderzoek’ gegeven.

Steiner beschrijft in deze voordrachten hoe een ingewijde werkt en welke ervaringen deze kan hebben. Onder een ingewijde moet in dit verband worden verstaan: iemand die bij vol bewustzijn en op eigen kracht, dus bijvoorbeeld zonder het gebruik van bewustzijnsverruimende stoffen of mediamieke technieken, waarnemingen kan doen in de geestelijke wereld. De voordrachten werden gehouden voor een publiek dat slechts ten dele bekend was met de antroposofie en zijn daarom zeer toegankelijk.

Een concrete en persoonlijke schildering van de weg tot inwijding. Met een nawoord van Ron Dunselman.