Vanouds kennen alle culturen inwijdingsriten, waarin vaak na lange periodes van scholing en loutering individuen inzicht werd verleend in de wereld van de goden. Uit deze scholen kwamen de leiders van het volk voort. De term ‘mysteriën’ stamt uit het oude Griekenland, waar verschillende mysteriescholen, met elk een eigen karakter, naast elkaar bestonden.

• Mysterieplaatsen en inwijdingswegen

Deze voordrachten vormen deels een ‘verkorte route’ door de evolutie-thematiek van Steiners hoofdwerk De wetenschap van de geheimen der ziel. De mysteriën waar de titel naar verwijst, zijn met name die van Ierland, Efeze en Samothrace. Steiners beschrijvingen onthullen de innerlijke bronnen waar de oudere culturen uit putten. (Met afbeeldingen in kleur)

Steiner beschrijft in deze voordrachten de ontwikkeling van de laatste mysterieculturen en hun overgang naar de nieuwe tijd. De nadruk ligt op de Griekse mysteriën van Ephese, Eleusis en Samothrace en op de mysteriën van Hibernia Ierland.

• De christelijke inwijding en de mysteriën van de oudheid

In dit boek plaatst Steiner leven, dood en opstanding van Christus in het kader van de oude verborgen ‘mysteriën’, die in wezen door Christus’ daad op het schouwtoneel van de wereld werden geplaatst.

• Egyptische mythen en mysteriën – Egypte in relatie tot onze tijd

In deze voordrachten behandelt Steiner het specifieke karakter en de spirituele achtergrond van de oude Egyptische cultuur. Verrassend is het verband tussen die oude cultuur en de geest van onze moderne tijd.

• De kringloop van het jaar

In bijzondere sfeerschetsen belicht Steiner de traditionele heidense seizoensfeesten met hun grondslag in de oude mysteriën en hun voortzetting in de christelijke jaarfeesten.

• Macrokosmos en microkosmos – De grote en de kleine wereld

In de oudheid boden twee soorten inwijdingswegen een sterk contrast. De ene weg werd onder meer gevolgd in de noordelijke mysteriën en leidde naar de geestelijke wereld achter de natuur. De andere werd gepraktiseerd in het oude Egypte en leidde naar de binnenwereld van de mens, de microkosmos. Met beide wegen waren specifieke gevaren verbonden. De voordrachten eindigen met een beschrijving van de moderne ontwikkelingsweg en van het toekomstige ‘hartdenken’.

• Wereldgeschiedenis in het licht van de antroposofie

Levendig en concreet schetst Steiner in deze voordrachten de wijze waarop een vroegere mensheid de wereld beleefde. Ter sprake komen o.a. Gilgamesj en Enkidoe, en Aristoteles en Alexander. Het verbleken van de oorspronkelijke spiritualiteit. De brand van de Artemis-tempel te Efeze en de brand van het eerste Goetheanum. De noodzaak van nieuwe, ‘goden-waardige’ gedachten.