‘Met zijn dichterlijke werk in het bijzonder wilde Steiner wat hij met de antroposofie in het algemeen wilde: het geestelijke in de mens verenigen met het geestelijke in de wereld […]

In zijn spreuken gaf Steiner bijvoorbeeld beschrijvingen van het wezen van de mens, niet in psychologische, sociale of biologische zin, maar in spirituele.

Zijn beschrijvingen brengen het bewustzijn ertoe zich als het ware te verplaatsen van de gewone dagelijkse werkelijkheid naar een werkelijkheid waarin de mens iets van zichzelf ervaart, dat normaal gesproken onbewust blijft. Dat kan te maken hebben met zijn relatie tot de ruimte om hem heen, tot de tijd, tot de seizoenen, tot de geestelijke wezens die achter de zintuiglijke verschijnselen schuilgaan.’

Uit het nawoord van Jelle van der Meulen