Het boek bevat ongeveer alles wat Rudolf Steiner op het moment dat het uitkwam (1910) aan kennis over de bovenzinnelijke wereld had ontwikkeld.

Het gaat Steiner erom ons bewustzijn van de jaargetijden in het levensproces van de aarde te versterken. Of anders gezegd, onze samenleving met de aarde serieus te nemen en opnieuw vorm te geven.

Wanneer je de ervaringen van iemand anders deelt, leer je de werkelijkheid van die ander van binnenuit kennen. Heb je dat nieuwe begrip gekregen, dan bezit je tegelijk het instrument om de mensen zo te ontmoeten dat ze zich begrepen voelen.

Theologen moeten zich afvragen in welke mate Steiner van de theologie en de kerk uit zijn tijd een juist beeld had. Ook toen al werd in theologie en kerk ontzaglijk veel moeite gedaan om het vierde evangelie te verklaren en te verkondigen. En steeds meer theologen nemen de publicaties van antroposofische schrijvers serieus.

De voordrachtenreeks Bausteine zu einer Erkenntnis des Mysteriums von Golgatha, hier uitgegeven onder de titel Inzicht in het mysterie van Golgotha, omschrijft in de oorspronkelijke titel een bescheiden taak: Rudolf Steiner levert het materiaal, de bouwstenen om het mysterie van Golgotha te leren begrijpen. De lezer kan zelf met het materiaal aan het werk.

Het ‘weekspreukenboekje’ beschouw ik als een van de grootste geschenken van Rudolf Steiner aan de mensen van zijn tijd, maar ook aan die van nu en – naar ik hoop – van ver in de toekomst.

De aarde ademt in de winter in en in de zomer uit. Bewust of onbewust heeft de mens aan de grote beweging van de jaargetijden deel.

We mogen met het eerste woord uit Genesis beslist niet dat abstracte, schimmige verbinden waar we tegenwoordig op doelen wanneer we bijvoorbeeld de woorden ‘In het begin’ uitspreken.

Vertalen is een scheppingsproces. Taal en scheppen komen bij het vertalen heel dicht bij elkaar. En taal en scheppen, dat is nou net een van de onderwerpen van de voordrachten over het Bijbelse scheppingsverhaal.